Sen titolo verŝajne perdita
17 minutoj
Instalado de video-sonoj de 3 kanaloj 2018
Neniu scias ĉu kio okazas en la cerbo de homo,
havas ion rilaton kun la realo ekster ĉi tiu homo.
La tiel nomata realo estas konstruita, ŝanĝebla, provizora kaj subjektiva.
Kio okazas kiam konstruita realo estas perdita al si mem?
Ĝi kreas malplenon; kaj ĉio povas eliri el ĉi tiu malpleno.
Ĉi tiu videosoninstalaĵo estas la rekonstruo de ĉi tiu pure interna sperto.
Lozaj - konataj vojoj transiras al nekonataj kampoj,
kie ŝi ne povas rekoni sin.
Alvenas io, komence iomete, kiel nebulo, preskaŭ nerimarkebla,
iom post iom.
La akiritaj, la kolektoj de longaj vojoj,
amasiĝis kiel ondo sur plaĝo.
La direkto turniĝas.
Ĉio revenas al kio estas armofa, malantaŭ kadro kaj formo.
Aŭ ĉu antaŭe?
Impresoj formiĝas, misformiĝas, al momentoj aŭ homoj, al vizioj,
al arbaroj, paperoj, libroj, bildoj, perdoj, eble?
Kaj eĉ kolero kaj malĝojo perdiĝas en neatenditaj feliĉaj momentoj, eble?
Vortoj ne obeas kun tio, kion ŝi spertas.
Tio estis alia vivo.
Spirado, ripozo, en la lasta konata,
Ĉambroj, ŝirmejoj, atmosferoj, kaj atendado
dum vortoj velkas nomojn kaj farojn kaj intencojn.
Nenio restas sama, la mondo sinkas en la grundon de fluanta aero.
Tie, la movado mem, nerekoneblaj direktoj,
kiuj kondukas en la malplenon, sed vi ne devas...
verŝajne... por kio?
perdita,
Malpleno restas, kaj malpleno povas brili, eventuale.
brilu Sen. Titolo.